Sjeitan,

Nu ben ik in de islam gekomen,
Kreeg ik een schoon boek zonder woorden,
Was de eerste beloning die ik van Allah kreeg,
Omdat ik tot de islam was bekeerd.

Nu moest ik de islam gaan leren,
Dat heb je, als je, je laat bekeren,
Wat ging die sjeitan sterk te keer,
Hij sleurde mij knap heen en weer.

Had de islam bijna verlaten,
De sjeitan bleef maar knagen,
Verlangde weer naar voorheen,
Samen met de sjeitan in zee.

Gelukkig had ik goede vrienden,
Die mij met Allah woord onderhielden,
Mijn imaan groeide toen snel,
De sjeitan was niet meer in tel.

De sjeitan geeft zich nog steeds niet gewonnen,
Al likt hij iedere keer zijn wonden,
Hij heeft nu niet meer zoveel kans,
Als toen…. Toen ik in de islam kwam.