Mijn verleden,

Ik praat niet graag over mijn verleden,
Ik schaam me nu hoe ik als christen leefde,
Heel vaak wordt er naar gevraagd,
Naar dat akelige bestaan.

Maar als jullie het willen weten,
Het leven is niks om als christen te leven,
Materialisme overheerst de hele dag,
En angst dat je dat verliezen zal.

Naasten liefde is er nauwelijks meer,
Denkt alleen aan je zelf, keer op keer,
En als je het niet meer ziet zitten,
Neem je de fles, dat smaakt zo bitter.

Dronken ga je dan naar bed,
Niet eens je gebed gezegd,
Dat bestaat alleen nog uit een ver verleden,
Vergeten al je gebeden.

Verkeerde dingen doen is heel gewoon,
En het lijkt allemaal zo schoon,
Leven als een mens zonder geweten,
Hoe kan God mij dit vergeven.

Toen ik in de islam was gekomen,
Voelde ik mijn bloed weer normaal stromen,
Heb door Allah het licht gezien,
En wil het christendom nooit weer zien.

Heb nu genoeg gepraat over mijn verleden,
Het is tijd voor mijn verplichte gebeden,
En maak doeá voor al die mensen,
Dat Allah ze de islam mag schenken.