Zonder Allah, ben je niets,

Je leven, lijkt soms succesvol,
Je leeft, met veel lol,
Aan niets, zal het je ontbreken,
En toch, heb je een eenzaam leven.

Er mist toch iets, wat je nog niet kunt verklaren,
Zo gaat het al jaren, alleen maar rijkdom vergaren,
En dan slaat het noodlot, vreselijk toe,
Je kapitaal verdwijnt, je weet niet hoe.

Je beland, helemaal in de goot,
Er is niets meer van vroeger, van alles berooid,
In jou eenzaam bestaan, van het heden,
Komt er hulp, waar je niet op had gerekend.

Dagelijks, kwam je langs de moskee,
En een broeder, riep je een keer,
Hij vertelde je over Allah, en de Profeet,
Wat je hart weer deed bloeien, zo als voorheen.

Maar nu veel intenser, het gaf je het gevoel,
Dat Allah, je leven bepaalde, en hoe,
Met zoveel liefde, dat gaf een traan,
En steeds sterker, groeide je Imaan.

Nu weet je, zonder Allah, ben je niets,
Zijn liefde, is meer waard, dan een materialistisch iets,
Nu weet je, wat je hart, nodig heeft, in dit leven,
De voeding, die onze Profeet, liefdevol preekte.