Eenzaam,

Eenzaam zit ik voor mij uit te staren,
En ik zat met zoveel maren,
Het deed mijn hersenen bijna breken,
Ik was mijn dagelijks leven helemaal vergeten.

Nu weet ik achteraf hoe dat kwam,
De sjeitan had mij in de macht,
Maar daar kwam toen verandering in,
Allah kwam in mijn hart, dat was in het begin.

Voelde mij toen zo verward,
Mijn hart was nog zo zwart,
Het licht was toen gezaaid,
En het groeide gestaag.

Op al mijn maren, kreeg ik langzamerhand antwoord,
Drong tot mij door wat Allah mij allemaal verbood,
Dat was vechten met de sjeitan,
Hij had toen nog veel macht.

Toen kwam een tijd dat ik mijn oude leven vaarwel zei,
Mijn verdriet veranderde in blij zijn,
Mijn boosheid in liefde,
Kreeg alles wat mij griefde.

Schaam mij voor alles wat ik toen had gedaan,
Gelukkig leid ik nu een veel beter bestaan,
Maar wat geweest is, is geweest,
Hoef niet langer te leven als een beest.

Nu is Allah sterk in mijn hart,
En doe wat hij van mij verwacht,
Wil nooit meer leven zoals in het verleden,
Allah heeft mij toen voorgoed laten bekeren.

Ben nu niet meer eenzaam in mijn leven,
Allah heeft mij een nieuw leven gegeven,
Ik dank Allah voor mijn huidige bestaan,
Allah heeft mijn hart gezuiverd van alle blaam.