De wind,

Ben veel van de islaam vergeten,
Ja, geen interesse en verbeten,
Begrijp niet goed het doel van het bestaan,
En Allah zit niet meer in mijn hart, is vergaan.

Soms hoor ik nog wel naar de Qoraan,
Maar de woorden ze komen niet tot mij aan,
De wind neemt ze met zich mee,
Naar een land ver over zee.

En als mensen over de islaam, met mij praten,
Dan gaat het alleen maar harder waaien,
De wind neemt in hevigheid toe,
De waarheid waait weg, heb een raar gevoel.

Ooit zal de wind wel gaan liggen,
Dan is het tijd om te beslissen,
Waar ik heen wil na mijn bestaan,
Maar wat als Allah vroegtijdig roept, mijn naam.

Dan zal de hel voor mij branden,
En de wind zal het vuur aanwakkeren,
Dan heb ik pas spijt van mijn bestaan,
Had ik in mijn leven maar beter mijn best gedaan.

.